Afgelopen week was ik voor het laatst in de Maatwerk Moestuin. Ik heb daar wel even een momentje bij stil gestaan, moet ik zeggen. Dit was de plek waar ik ontdekte dat ik groenteteelt wel heel erg leuk vind.
Helaas hoorden we afgelopen zomer dat we op die plek moesten stoppen. We wisten dat we er tijdelijk zaten, maar het bericht kwam wel zo'n twee jaar eerder dan verwacht. En ook ineens. We konden nog van het terrein gebruik maken tot 31 december 2022.
De tuin daar is wel zo'n beetje opgeruimd. De kas en schuurtjes zijn afgebroken. De groenten zijn allemaal van het land gehaald. En afgelopen week ging ik er naar toe om nog wat planten te redden. Er stonden mooie lavendelstruiken, wat rozemarijn, rabarber, salie en een aantal vlinderstruiken. En ook nog wat bessenstruiken. Om te voorkomen dat ze straks met een bulldozer verloren gaan, heb ik ze uitgegraven. Op de foto zie je me bezig met het herplanten bij De Groentemeester. Ik hoop dat de struikjes het willen gaan doen. Ik heb er in ieder geval mijn best voor gedaan.
En zo zie je maar: ieder einde is een nieuw begin.
'If one dream should fall
and break into a thousand pieces
never be afraid to pick up one of the pieces
and begin again
Each piece can be a new dream to reach for and believe in.'
--
De leestips
Ingewikkelde onderhandelingen lijken me dit. Des te meer waardering voor de mensen die hier voor gaan staan. Iedereen weet dat de uitstoot naar beneden moet. Maar tegelijk willen we onze rijkdom en welvaart ook niet inleveren. Kan dat?
Ik heb al meerdere jaren een challenge van 10.000 stappen per dag gedaan. Succesvol. Die grens is arbitrair, maar het gaat erom dat het getal hoog genoeg is zodat je de stappen niet binnenshuis kunt lopen, volgens mij. Iedere dag minimaal een half uur naar buiten, en dan bij voorkeur in de natuur is zó goed voor je gemoed. Dus de claim die in dit artikel gemaakt wordt vind ik zeer aannemelijk.
Het begin is er. Nu het vervolg nog. Want daar gaat het uiteindelijk om. Leiden deze afspraken straks ook daadwerkelijk tot minder biodiversiteitsverlies?
Interessante kijk op bemesting. Met behulp van gesteentemeel.
Stukje onderwijs, voor wie dat interessant vindt, over de wetenschap van geologie. Leven we nu wel of niet in het antropoceen?
Deze week heb ik dus 16 lavendelstruiken verhuisd naar De Groentemeester. Daarmee zijn ze gered van een zekere dood omdat de tuin waar ze in stonden binnenkort geruimd wordt. En nu lees ik hier dat lavendel voor echt veel dingen goed is. Als bloem, als luchtverfrisser, als wondgeneesmiddel, als smaakmaker en nog veel meer. Blij dus dat ik die struiken heb gered.
Ik vind het altijd een beetje vreemd om één moment in het jaar te hebben waarop goede voornemens van belang zouden zijn. Een goed voornemen kun je toch op ieder moment van het jaar maken. Dit artikel is gewoon een marketing poging om een abonnement op Inoreader te verkopen. Desalniettemin vind ik de suggesties die ze aandragen niet slecht. Ik ben vorig jaar over gegaan van een gratis abonnement naar een betaalde versie. En daar heb ik geen spijt van.
Goed zo.
Dit dus. Ook bij De Groentemeester kun je straks lokaal, vers en van het seizoen eten.
Onderzoekers verwachten dat de populatie ijsberen in Canada het eerst uitsterft. Met het publiceren van zo’n zin, is de uitsterving al bijna een voldongen feit. Het staat er alsof er niets aan te doen is. Zo gaan die dingen nou eenmaal. Hoezo?! Zullen we niet eens werk gaan maken van het tegengaan van klimaatverandering. Anders staat er straks een zinnetje waarin staat: Onderzoekers verwachten dat de populatie mensen in de arme delen van de wereld het eerst uitsterven.
Dit is niet wat je wilt horen. Maar het is wel de realiteit.
--
De kijktip
Gezond oud worden. Dat willen veel mensen. Daar hoort ook bij dat je brein het een beetje wil blijven doen. Wat je eet, heeft invloed op hoe goed je brein het blijft doen. En o, verrassend: bewerkt voedsel heeft een negatieve invloed en groenten en fruit hebben een positieve invloed op de werking van je geheugen.
Wees je dus bewust wat je in je mond stopt.