zondag 13 november 2022

Over inmeten, klimaatambities, meer groen, stadsgedicht, gezonde voeding, wolf en wormen

Weer goed nieuws! Afgelopen donderdag kreeg ik laat in de middag bericht dat we het toekomstige terrein van De Groentemeester alvast op mogen. Ik ben die vrijdag meteen met paaltjes en meetlint aan de slag gegaan om het één en ander te gaan inmeten. 

Ik ga werken met vakken van 10 bij 12 meter. En na het meetwerk van vrijdag weet ik nu dus dat er in ieder geval 20 van die vakken op het perceel passen. Daarmee hou ik nog wel wat hoekjes over, maar daar heb ik nog wel andere plannen mee. Voorlopig gaan we dus rekenen met 20 vakken. En dat zijn dus 200 teeltbedden van 10 meter.

Vrijdagmiddag is er meteen iemand komen kijken voor het grondwerk dat nu zo snel mogelijk mag gaan plaatsvinden. Dus binnenkort hoop ik dat ik kan melden dat we het terrein vlak hebben gemaakt, en dat de teeltvakken aangelegd zijn.

Stapje voor stapje wordt het steeds concreter.

Overigens, als je op de hoogte gehouden wil worden van de vorderingen of je hebt interesse om straks oogstgenoot te worden, dan kun je je aanmelden voor de mailings van De Groentemeester.

--

De leestips

Daarom dus. Het is simpelweg goedkoper.

In het onderwijs zijn er ook flinke personeelstekorten. Zou het voor onderwijsorganisaties ook werken om nieuwe medewerkers te lokken met klimaatambities? En zijn er schoolbesturen die hier al mee aan het experimenteren zijn? Om het concreter te maken: zou dit een gespreksonderwerp zijn binnen de gelederen van mijn voormalig werkgever SCOH? En zou het als kans gezien worden? Ik heb geen idee.

In de categorie opmerkelijk nieuws.

Dit is ook een oplossingsrichting.

Nou, aan de slag met vergroenen zou ik zeggen.

Hee, dat gaat over het voedselbos dat in Maassluis gaat verschijnen! Naast De Groentemeester dus, waar we ook gezond voedsel gaan produceren.

Twee vliegen in één klap. De energierekening omlaag en de lerarensalarissen omhoog. 

Ik zeg het nog maar eens: ruim je blaadjes in de tuin niet op. Dat is goed voor het planten- en dierenleven ter plaatse. En in dit artikel staat dat het ook nog eens goed is voor de CO2-opslag. Ik doe dit al jaren. Sterker nog: ik ben zo’n gek die in de herfst blaadjes in de straat gaat verzamelen om ze in mijn tuin te gooien. En ik vraag aan buren of ik hun snoeiafval mag hebben. Mijn tuin profiteert daarvan.

Niet iets waar ik dagelijks bij stil sta. Maar zelfs bij het typen van deze paar zinnen verhoog ik dus mijn CO2-afdruk, want dit wordt ergens in the cloud opgeslagen. Máár als deze zinnen ervoor zorgen dat mijn lezers digitaal gaan ontspullen, dan verkleint het onze gezamenlijke afdruk. Ontspul je mee?

Hier worden wat mij betreft verstandige dingen gezegd. Ten eerste zijn dieren deel van de kringloop. Dieren leveren mest waarop planten kunnen groeien en die de bodemvruchtbaarheid bevordert. En dieren verwerken reststromen die voor ons niet eetbaar zijn. Door het dier vervolgens op te eten, worden die reststromen voor ons dus weer eetbaar. Ten tweede sta ik ook achter het idee om zoveel mogelijk onbewerkte voeding te eten (en dat is met de vega-opties niet altijd het geval). Gezonde voeding komt uit gezonde ecosystemen met gezonde kringlopen.

Het was wachten op een situatie als deze. Hebben we hier nu te maken met een wolf die niet goed functioneert of een overheid die niet goed functioneert?

Zo kan het ‘dilemma wolf’ ook bekeken worden. De wolf is niet de indringer, maar de mensen moeten afstand bewaren. Misschien deel van de oplossing. Ik vind het geen gek idee, maar het zal er niet voor zorgen dat er helemaal geen wolven meer verjaagd hoeven te worden uit ‘mensengebied’.

Rijkstrooiselsoorten blijven dus belangrijk om aanwezig te hebben in bossen. In ‘Ons Bos’ (het bos dat ik kocht samen met mijn broer) staat vrij veel lijsterbes die deze functie kan vervullen. En Amerikaanse vogelkers die dat ook kan. Maar dat is dan weer een invasieve exoot waar bosbeheerders problemen mee hebben. Wij proberen hem niet te laten woekeren, maar zijn dus wel blij met de bodemverbeterende eigenschappen van deze exoot.

--

De kijktip

Afgelopen woensdag hadden we eens een keer geen les in Dronten, maar in Amsterdam. We kwamen bijeen op de Fruittuin van West. Eén van de lessen die we kregen had als onderwerp composteren met wormen. Leuke materie, juist omdat composteren met wormen op iedere plek kan. Ook als je tweehoog op een flat in de stad woont. Een wormenbak kan gewoon in huis staan, zonder dat het gaat stinken of andere overlast veroorzaakt. Als je ze de wormen de juiste dingen voert, natuurlijk. Onderstaand filmpje is daarbij behulpzaam.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten