Stoppen met mli

Ja, je leest het goed. Ik heb besloten te stoppen met de opleiding waar ik eerder dit schooljaar met zoveel zin aan begon. Hoewel ik weet dat ik mijn lezers geen verantwoording schuldig ben, wil ik hier graag toch toelichten wat de argumentatie van mijn keuze is. Ik heb jullie immers ook 'vermoeid' met blogposts met samenvattingen van masterclasses enzo.

Het afgelopen jaar heb ik ontzettend veel geleerd. De master heeft mij verdieping en veel nieuwe inzichten gebracht op het terrein van leren en innoveren. Toch is het voor mij niet de manier gebleken waarop ik wil leren. Aan mijn keuze liggen verschillende aspecten ten grondslag. Hier, op dit blog, wil ik er drie uitlichten.

Ten eerste heb ik moeite met het hoge tempo. Het gaat niet om het niveau van het aanbod; dat vind ik hoog en dat is erg prettig. Ik heb echter voor veel dingen meer tijd nodig om het echt te laten landen. Af en toe moet het water stil staan om dingen te kunnen laten bezinken. Daar is deze studie niet op ingericht. Het stroomt maar door en door. En ik vaar daar niet wel bij.

Het tweede aspect gaat over de manier van toetsen. Die past klaarblijkelijk niet bij mij. Een voorbeeld van een toetsproduct is het schrijven van een paper. Dat zouden we moeten doen ter vaststelling of we de stof (artikelen, handboeken, masterclasses) wel diepgaand verwerkt hebben. Het kost mij heel veel moeite om één en ander goed op papier te krijgen in een samenhangend betoog. Dat heeft ook te maken met het 'niet kunnen laten bezinken'. Ik had van te voren gedacht dat dit me makkelijker af zou gaan. Dat heb ik verkeerd ingeschat. Dat is een les die ik geleerd heb. Maar die moeite zegt mijn inziens echter weinig over hoe goed ik de stof van de course daadwerkelijk begrepen heb en met me meeneem in mijn werk.
De opleiding laat ons nadenken over alignment van doelen, leeractiviteiten en toetsing bij het schrijven van ons onderwijsontwerp. Tegelijk hanteert de opleiding een vorm van toetsen die mij niet verder helpt.
Daarnaast zou een bijbehorend proces van peer-review goed zijn voor mijn ontwikkeling (zegt de verantwoording in de studiehandleiding), maar tijdens de course kregen we er les in dat sommige mensen liever de kunst afkijken van een expert. Laat ik me nu tot die laatste groep aangetrokken voelen. Het paradoxale is dat ik me er juist dóór de opleiding van bewust ben geworden dat het niet bij me past. Ik heb wel degelijk heel veel geleerd. Ik kan het alleen moeilijk bewijzen.
Sommigen vinden deze reden kinderachtig, of niet ter zake doende: "Je moet gewoon de toetsing volgen die een opleiding aanbiedt." Dat zij dan zo. Ik vind dat je daar wel kritisch over mag zijn en je eigen gevolgtrekking mag maken.

Maar het belangrijkste heb ik nog niet genoemd. Het volgen van deze master tastte mijn privéleven te veel aan. Dat heb ik onderschat. De continue hoge druk (niveau en tempo) zorgt voor een gevoel van 'altijd aan' staan. Ik sliep vaak slecht en was daardoor vaker moe, chagrijnig en uit mijn doen. Dat kwam in conflict met twee zaken die ik heel hoog heb staan, namelijk 1) dat mijn kinderen en mijn vrouw het beste van mij horen te krijgen, en 2) dat leren leuk hoort te zijn.

Daarom heb ik ervoor gekozen om mijn prioriteiten te verleggen en ze weer daar te plaatsen waar ze horen te zijn. Helaas houdt dat dus in dat ik met niet inschrijf voor het tweede jaar van de master Leren en Innoveren.

Graag wil ik wel gebruik maken van de gelegenheid om de docenten en medestudenten te bedanken voor de enerverende maanden die ik achter de rug heb. Ik heb het tijdens de lesdagen altijd erg naar mijn zin gehad. Ik ging er met plezier naar toe en zoals gezegd: ik heb ook ontzettend veel geleerd. Bedankt daarvoor.


(bron afbeelding)