Afgelopen meivakantie was het moment dan daar dat deze Arduino uitgeprobeerd werd.
Ik sloot hem aan op mijn laptop en ging eens aan de slag.
Gelukkig had ik van de workshopleider van de SamenDeskundiger-sessie een handleiding meegekregen, en was ik zo verstandig geweest om die ook te bewaren. De Arduino vind ik geen apparaat dat je makkelijk pakt en zo mee aan de slag kan. Er komt even wat meer bij kijken. Maar dan is het wel goed te doen. Er is heel veel online te vinden.
Ik hoor sommige lezers nu denken: maarreh.. wat is een Arduino eigenlijk? Simpel gezegd is het dat blauwe ding op de foto hieronder. Het is een kaartje met een microprocessor waarop je allerlei elektronica kunt aansluiten. Alles is open source. En dat betekent dat de technische informatie erover vrij beschikbaar is. Als je je eigen Arduino wilt bouwen, kan dat 'from scratch' omdat alle specificaties bekend zijn en bouwinstructies online te vinden zijn. Daarmee willen de makers/bedenkers het bouwen en programmeren van elektronica bereikbaar maken voor iedereen.
Zelf een Arduino in elkaar solderen; zover wil ik nou ook weer niet gaan. En dat hoeft ook niet, want ik kreeg een starterspakketje cadeau. In dat pakketje zaten verder het grote plastic ding met de gaatjes. En een aantal snoertjes, weerstandjes, ledlampjes, en een paar sensoren. En daar kun je dan mee gaan 'prototypen', zoals dat heet. Je kunt gaan zitten experimenteren met schakelingen en zo prototypes van apparaatjes nabouwen. Behalve het goed schakelen van de elektronica (lampjes en sensoren enzo), moet je ook programmeren om het geheel te laten werken. Dat programmeren doe je op een gewone pc, en met een usb kabel laad je je geschreven programma naar de Arduino. Na een tijdje uitproberen en stoeien met de verschillende onderdelen en programmaregels, lukte het me om een omgekeerde lichtmeter te maken. Als het donkerder wordt, gaan er meer ledjes branden. Mijn zevenjarige zoon heeft zich er kostelijk mee vermaakt. (Toen het af was.)
Helemaal rechts op de foto zie je een lichtsensortje (hij zit een beetje scheef). Als je (bij daglicht) daar je hand voor houdt, gaan de ledjes verderop op het schakelbord één voor één branden. Helaas is het op het moment van het maken van de foto donker buiten en daardoor staan de waardes van de lichtsensor verkeerd ingesteld. Daarom branden alle lichtjes continu. Zelfs met de lampen boven de tafel vol aan, is het niet licht genoeg om de ledjes uit te laten gaan.
De Arduino wordt vaak genoemd om in een educatieve setting ingezet te worden. Dat was ook de reden dat we hem bij SamenDeskundiger cadeau kregen. Eerlijk gezegd zie ik het op een gemiddelde basisschool nog niet snel gebruikt worden. Je hebt er een enthousiaste leraar voor nodig die het privé ook leuk vindt om dit soort dingen uit te proberen. Als je die hebt in je school, werkt dit -denk ik- vooral voor pluskinderen. Kinderen die iets meer aankunnen dan gemiddeld. Kinderen die extra uitdaging kunnen gebruiken.
Voordeel voor gebruik in het onderwijs is wel dat de verschillende onderdelen (sensortjes, lichtjes e.d.) echt allemaal heel weinig kosten. Nadeel vind ik dat het allemaal toch wel erg kwetsbaar is. Er bestaan ook schakelborden, bijvoorbeeld, die veel steviger zijn.
Zijn er basisscholen die dit met succes inzetten? Hoe?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten