Worstelen met mli, het hoort er bij

Mijn blogpost over mijn besluit om te stoppen met de Master Leren en Innoveren heeft de afgelopen week veel reacties losgemaakt. Meer dan wat ik van te voren gedacht had. Via mijn eigen blog, via Twitter en via de online omgeving van de opleiding zelf, reageerden veel mensen met steun, begrip en vooral herkenning. Op verschillende blogs werd er de afgelopen week aandacht aan besteed.
Hieronder wil ik een kort overzicht van de berichtgeving geven.

In eerste instantie ontstond er een twitterconversatie waaraan onder andere @Karinwinters, @JosephWMarie (Joseph Kessels) en @jujuutje (Judith van Hooijdonk) deelnamen. Karin en Judith doen de mli op dit moment beiden bij een andere hogeschool. Joseph Kessels is gastdocent bij verschillende mli's in het land.
Wilfred Rubens (Open Universiteit) mengde zich in dat gesprek en reageerde later via zijn blog op die twitterconversatie met dit bericht. Ondertussen werd een tweet van Joseph Kessels meerdere malen geretweet waardoor het onder de aandacht kwam van steeds meer personen.
Karin Winters reageerde op de blogpost van Wilfred met een eigen blogpost. En ook Judith zette haar gedachten hierover online. Daarmee was inmiddels een heus kettingblog gevormd. De (tot nu toe) laatste schakel die daaraan toegevoegd werd, was een blogpost van Astrid Schat. Zij heeft de Master Leren en Innoveren in 2013 afgerond.
De opleiding heeft inmiddels ook officieel gereageerd. Ze nemen de feedback mee in het gesprek over de inrichting van de opleiding. Verder adviseren zij om semester 1 af te maken om twee redenen. Het is belangrijk voor de lerarenbeurs. (Maar daar maak ik geen gebruik van.) En dan kan ik een vrijstelling krijgen als ik later weer instroom. (Maar dat was ik niet van plan... Iets met een ezel en een steen.)

Ik vind het gek genoeg 'prettig' om te lezen dat anderen ook worstelen of geworsteld hebben met de eisen die de opleiding stelt. (Zie bijvoorbeeld ook de reactie van Henk van Gils onder de blogpost van Wilfred Rubens, of de tweet van Michel Boer) Ik heb de conclusie getrokken dat het een te grote wissel trekt op hoe ik  mijn leven wil inrichten. Het volgen van een opleiding in deze vorm komt niet overeen met de manier waarop ik 'het leven' zie en het komt niet overeen met de manier waarop ik 'leren' zie.
Anderen nemen dat voor lief en zitten die twee jaar (of langer) uit. Dat is een keuze die ieder voor zich moet maken. Voor velen is het echter ook geen keuze omdat zowel kwalificatie (voor hbo-docenten is een master verplicht) of financiële redenen (lerarenbeurs, afspraken met werkgever) een rol spelen.
Ik vraag me af of je in sommige gevallen niet meer kapot maakt dan je lief is. Zoals een medestudent van mij zei: 'Ik merk dat ik het ook wel eens afreageer op mijn leerlingen. Zij kunnen er ook niets aan doen, maar zo gaat het wel.' Verhoog je daarmee de kwaliteit van onderwijs? Ik vraag het me af...
Wat mij betreft mogen beleidsmakers zich nog wel eens achter de oren krabben. In welke ratrace doen we mee? Hebben we daarvoor gekozen, of zijn we daarin per ongeluk beland geraakt?


(bron afbeelding)