Ik geloof dat gebruikersinterfaces de komende jaren erg aan verandering onderhevig zullen zijn. Zo denk ik dat muizen steeds minder belangrijk zullen worden onder invloed van touchscreentechnologie en sensoren, en dat (fysieke) toetsenborden minder belangrijk zullen gaan worden door spraakherkenning en virtuele (woordvoorspellende) toetsenborden. Dat een device als de Kinect (want daarmee wordt de software uit bovenstaand filmpje mee bestuurd) daarmee ook normaler zal worden in meer alledaagse situaties, daar kan ik ook in mee gaan. Maar...
Maar reageer eens. Als lezer van dit blog. Is dit de weg die we zullen gaan in het onderwijs? Met zijn allen staan springen en zwaaien voor een groot (klassikaal) bord? Werkt dit in een klas met echte kinderen? Wat is de meerwaarde voor het leerproces? Heeft embodied cognition hier nog iets mee van doen? Wat doet het met de motivatie en het leerplezier van kinderen? Hoe verhoudt gamification zich hiermee? Zie je het als een soort energizer, of een lesonderdeel dat de traditionele verwerking door de leerling vervangt? Welke vaardigheden m.b.t. klassenmanagement heb je als leraar nodig om dit succesvol in te zetten?
Geef eens reactie wat je hiervan vindt. Ik ben nieuwsgierig.
Ik werd geattendeerd op de software door een nieuwsberichtje van APS IT-diensten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten