Deze publicatie gaat over het gegeven dat technologie letterlijk steeds dichterbij ons komt; soms zelfs in ons huist. Waar we eerst een computer op zolder hadden staan, haalden we hem daarna naar de woonkamer, toen maakten we er een laptop van en nu is het een smartphone.
We kijken niet meer op van implantaten die functies van ons lichaam overnemen of versterken. Denk aan een pacemaker of een cochleair implantaat. En veel van onze communicatie wordt bemiddeld door technologie. Denk aan telefoon, sms en email.
Tegelijkertijd wordt technologie steeds menselijker. Denk aan robots die kunnen bewegen als mensen. Of computers die menselijke stemmen gebruiken. Er zijn zelfs systemen die voorspellen wat het volgende woord is dat we willen typen.
Als we het hebben over technologie die letterlijk dichterbij komt, dan gaat het bijvoorbeeld over de wearable devices. Brillen, horloges, armbandjes en zelfs ringen.
Google Glass is daarvan misschien nog wel het meest bekende voorbeeld. Persoonlijk zou ik (nog) niet kunnen zeggen wat Google Glass kan bijdragen aan de kwaliteit van mijn leven. Maar misschien verandert dat in de loop der tijd. Deze bril is echter niet de enige bril waarmee we in de toekomst rond kunnen lopen. Op het blog van Pierre Gorissen doet hij verslag van een project met de naam Amoeba. Dat gaat ook om een bril. Maar deze bril meet ook bepaalde reacties van je lichaam op hetgeen wat je ziet. Verwijding van je pupil, geleiding van je huid en je ademhaling worden in de gaten gehouden. Zo kan de bril bepalen naar welke onderwerpen je interesse uitgaat.
Er zijn verschillende SmartWatches in omloop. De meeste daarvan staan op één of andere manier in verbinding met je smartphone. Het verschil in gebruik met een smartphone is dat de technologie daarmee toch weer dichterbij komt. Want een blik op je horloge is makkelijker dan wanneer je je telefoon eerst uit je zak moet vissen.
Arm- of enkelbandjes zijn ook aanvullingen op de smartphone. Ze dienen nu vooral als een soort sensoren waarmee je verschillende aspecten van je eigen gedrag kunt meten. Het aantal stappen dat je zet. Je hartslag. Je slaapritme. Die beweging wordt ook wel Quantified Self genoemd. Je probeert namelijk zoveel mogelijk aspecten van je functioneren op een objectieve manier te kwantificeren. En met die data in handen kun je dan (betere) beslissingen nemen over het verbeteren van de kwaliteit van je leven. Tenminste, dat is de gedachte die door de leveranciers van die spulletjes wordt gepropageerd. Ik weet niet of er ook onderzoek beschikbaar is, dat die aanname bevestigt.
Daarnaast kwam ik in de categorie wearables laatst een ring tegen waarmee het besturen van andere technologie op toveren gaat lijken. Ze hebben hem heel toepasselijk 'Ring' genoemd. Zie het filmpje hieronder.
Technologie krijgt een steeds grotere invloed op wat we doen, wat we kunnen en wie we zijn. Het Rathenau instituut geeft aan dat het tijd wordt om over die invloed na te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten