zondag 24 december 2023

Over overvloed, luchthavenkrimp, iets moois, vet, vlees, plastic, langetermijn en glyfosaat

Tevreden kijk ik in deze tijd terug op het afgelopen jaar. Ik heb hard gewerkt aan het op de grond zetten van De Groentemeester.  Wat eerst nog een idee was in mijn hoofd, heeft succesvol een tastbare vorm gekregen.

Door het realiseren van die droom heb ik afgelopen jaar ook veel gekregen. Onder andere: heel veel hulp, financiële giften, twee opkweekkassen, een assortiment aan zaden, een voorraad tunnelbogen, een wormenhotel, fruitboompjes, emmers en scharen, een boek over het opzetten van een pluktuin, herfstbladeren, het gebruik van een keuken, van een voorraadkamer en van een zeecontainer, een tuinmeubelset, gebruik van een handzaaimachine, onderdelen voor een plantkarretje, en een hoop aanmoedigingen en complimenten. Ik vergeet vast ook nog zaken, maar ik vind de lijst nu al indrukwekkend, eigenlijk.

Afgelopen week kwam er iets langs op het internet waarin iemand aanraadde om een abundance-journal bij te houden. Daarin schrijf je simpelweg op wat je allemaal krijgt van het 'universum'. Dat leek me op de één of andere manier een goed idee. 

De eerste post in dat dagboek van overvloed kan ik deze week meteen al noteren. Op de foto zie je de muziekbak van het kerstcircus in Carré. We kregen kaartjes voor dat kerstcircus. Robin,  mijn zoon, werkt bij Qdentity als junior developer. Zij schrijven software voor theaters. Websites, boekingssystemen, streamingsdiensten. Dat soort dingen. Carré is een klant van Qdentity. En relaties van Carré worden ieder jaar uitgenodigd voor de 'dress rehearsal' van het kerstcircus. Dus Robin kreeg via Qdentity kaartjes voor ons hele gezin voor de dinsdagavond. We zaten bijna eerste rang. En we mochten kijken naar de generale repetitie. Zomaar, voor niets.
Dat is dus een mooi begin van het dagboek van overvloed, vind je niet?

En jij? Wat heb jij dit jaar allemaal zomaar voor niets gekregen?

--

De leestips

Goed zo.

Ja dus. Maar dan moeten we wel op kleinere schaal en minder intensief deze dieren houden. Denk daar eens aan als je je vlees of zuivel aanschaft. Koop biologisch of bij kleinschalige initiatieven. Boeren in het Bos vind ik daarvan een mooi voorbeeld. Als consument hoef je niet op de sector te wachten om beter bezig te kunnen zijn. Maak jezelf bewust. En handel ernaar.

Wij gooien vet (bijna) nooit weg. De jus die overblijft na een maaltijd gaat bij ons altijd in een bakje in de koelkast, want dat is vaak heel lekker om te gebruiken om overgebleven groenten in op te bakken. Zo verspil je niet onnodig voedsel dat voor menselijke consumptie geschikt is. Dat is beter voor het milieu en beter voor je portemonnee. Heb je wel eens goed gekeken wat vetten zoals (room)boter en (olijf)olie tegenwoordig kosten? Dat gooi je toch niet door de gootsteen?

Er is nog een lange weg te gaan. Maar dit soort onderzoek geeft wel steeds meer bewustwording en -belangrijker-  handvatten om afval in de rivieren tegen te gaan. Maassluis ligt aan de monding van één van de grote rivierstelsels van Europa. En er wordt hier ook druk gebouwd. Ik ben benieuwd of de maatregelen voor de bouw die in dit artikel worden voorgesteld eigenlijk al worden uitgevoerd.
En we worden weer met de neus op de feiten gedrukt dat die poging om plastic verpakkingen bij bijvoorbeeld snackbars te weren toch echt wel hout snijden. Maarja, mensen vinden het moeilijk om te veranderen, he…

Zes manieren om meer naar de lange termijn te kijken. En bij lange termijn gaat het hier dan om honderden of duizenden jaren. Interessant leesvoer. Er is ook een boek van.

Van de grafiekjes in deze blogpost alleen al word je niet zo vrolijk. Waren we maar eerder begonnen met denken op de lange termijn.

Het lastige aan dit hele verhaal vind ik dat je de (fossiele) bedrijven toch ook nodig hebt om de transitie te maken. Als je die bedrijven als organismen zou zien (zoals er in de BD-landbouw naar boerenbedrijven wordt gekeken), dan valt wel te begrijpen dat ze zich proberen te handhaven. Een organisme houdt pas op te bestaan als het sterft. En daar is slijtage of infectie voor nodig.

Dit is ontegenzeggelijk toch een rare gang van zaken? Drie landen stemmen tegen en een grote groep durft zijn stem (tegen) niet uit te brengen. En toch wordt de toelating dan verlengd. Hadden ze niet kunnen kiezen voor een compromis waarin de toelating met een jaar werd verlengd en dat er dan werk gemaakt werd van écht onafhankelijk onderzoek.

--

De kijktip

Mooi initiatief van deze filmmakers. Ik ben zeer benieuwd. Ik hoop met hen mee dat deze portretten bijdragen aan de keerpunten waar zij op hopen. Het is belangrijk om met zijn allen genoeg verbeeldingskracht te hebben over hoe de wereld ook zou kunnen zijn. Dat houdt ons weg van wanhoop en trekt ons naar een betere toekomst. Voor mens en planeet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten