.jpg)
Een deel van het terrein van Voedselbos Vlaardingen is afgeschermd. Langs een groot deel door een sloot, maar er is ook een deel waar we bij de aanleg een hekwerk van wilgentenen hadden gemaakt. Het was eigenlijk de bedoeling dat die wilgen aan elkaar zouden groeien en dan een stevig hekwerk zouden worden. Maar dat is niet gelukt.
Gelukkig was er ook al rekening gehouden met een plan B. Aan de buitenzijde van het wilgentenen hekwerk zijn toen meteen bomen en struiken als meidoorn, sleedoorn en veldesdoorn neer gezet. Met de wilgen samen hadden al die planten al een behoorlijke hoogte. Sommige tot wel vijf, zes meter hoog. Prima geschikt om een heg mee te vlechten.
De workshopleider was ene Lex (zijn achternaam heb ik niet onthouden). Hij vertelde dat hij al 20 jaar actief was in de Nederlandse heggenvlechtwereld. Voordat we begonnen met het echte werk vertelde hij aan de hand van foto's het een en ander over het waarom en de achtergrond van heggenvlechten. Er zijn zelfs heuse kampioenschappen in het heggenvlechten. We hadden hier dus met een echte expert te maken.
.jpg)
Daarna ging hij selecteren welke bomen er wel en welke bomen er niet geschikt waren voor de heg. Knap hoe hij de uiteindelijke heg al voor zich zag in die paar stammen die mochten blijven staan. De rest zaagden we er tussenuit.
De kunst is dus om zo stam voor de helft in de zagen (of hakken) en hem dan neer te leggen. Vanuit die halfomgehakte boomwortel gaan dan weer nieuw takken groeien, terwijl de originele boom ook blijft leven. En daardoor krijg je een steeds dichter hekwerk dat volledig groen wordt.
Na best een aantal uurtjes werken en een kommetje soep verder, stond er een mooi gevlochten en stevig hekwerk. Het was een leuke en leerzame dag om op terug te kijken.
--
De leestips
Dat is nog eens een mooi project. En die ogen van die kat op de foto… Daar zullen velen van wegsmelten.
En als we het terugdringen van het aantal autokilometers nou eens tot prioriteit verheffen? Maar dat wil de auto- en vrachtwagenindustrie natuurlijk niet horen.
Dat is een behoorlijk lijstje van planten die ‘we’ niet wensen. Een soort onkruid, maar dan anders. Wordt van dit soort bomen en planten ook wel eens onderzocht wat hun verdienste is voor de omgeving waar ze groeien? Of is het feit dat ze zo woekeren genoeg om ze te lijf te gaan?
Met een groepje van de Duurzame Maassluizers deden we dit jaar ook mee met deze plantenjacht. Wij vonden in het uur dat we liepen 19 verschillende soorten.
“Zingeving is de weg der moeite.” Dat lijkt een beetje op een andere onliner die ik wel eens hoorde: als het geen moeite kost, dan is het de moeite niet waard. In ieder geval ben ik het eens dat zingeving erg belangrijk is. Als je ergens niet echt de zin van inziet, waarom zou je er dan mee doorgaan?
Ik wist niet dat er zoveel te weten zou zijn over water. En dit is vast niet alles.
Oké, dus de uitvinder van kunstmest heeft een boek geschreven over dat kunstmest toch niet zo’n goed idee is. Voortschrijdend inzicht dus.
--
De kijktip
Mooi dat mensen zoals deze man (hij doet iets financieels) zich hard gaan maken voor een ander soort economie. Dat hebben we nodig. Of zijn oplossing ook echt een oplossing gaat worden, weet ik niet. Als ik het goed begrijp gaat hij er van uit dat delen van de natuur in bezit veranderen. Bezit met een bepaalde winst voor ons allemaal in de vorm van ecosysteemdiensten. En die diensten vertegenwoordigen dan weer een financiële waarde.
Maar bezit van dieren kennen we uit een andere tak van sport: de landbouw. En daar loopt het hier en daar ook gierend uit de hand, juist omdat dieren daar teveel als economische factor beschouwd worden. De echte oplossing heeft vooral te maken met de manier van uitvoeren, denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten