zondag 14 januari 2024

Over vrijwilligers, de 15-minutenstad, zeldzaamheid, hermelijn, koffie en knoflook

Gedurende seizoen 2023 kon ik rekenen op de hulp van veel vrijwilligers. Op maandag, donderdag en zaterdag kon er mee gewerkt worden met zaaien, planten, wieden en (voor)oogsten. Ieder kwam dat doen naar eigen kunnen en interesse.

Langzamerhand vormde zich een vaste groep op ieder van deze dagen. Totaal goed voor hulp van ongeveer 15-20 mensen per week die ergens wel een uurtje of meer mee hielpen. Tijdens het werk en de pauzes vinden vaak goede gesprekken plaats. En zo ontstond er meer dan ik had durven hopen.
Ook dat is een mooie element in het project dat De Groentemeester is. De tuin bindt samen en sluit vriendschappen.

Door de winterrust ligt het werk tijdelijk even stil. Vanaf half december tot en met eind februari zijn er geen structurele activiteiten voor de vrijwilligers te doen op de tuin. Misschien dat we straks hier en daar een klus hebben, maar zeker niet iedere week drie dagen. En daardoor zien we elkaar ook even niet. 
Een aantal vrijwilligers vond dat jammer en waren elkaar een beetje aan het missen. Daarom namen ze het initiatief om in deze periode met elkaar af te spreken voor een lunch. En ik mocht gelukkig ook aansluiten.

Er werd een reservering gemaakt bij Monsieur Paul in Maassluis. En gisteren was het zover. We hebben flink kunnen bijpraten en het was erg gezellig. En het was goed om elkaar weer even te zien. Wat bof ik toch met zoveel mooie mensen om me heen!

Als het je ook leuk lijkt om in 2024 mee te helpen op de tuin, neem dan gerust contact met me op. Je hoeft er geen oogstgenoot voor te zijn en je hoeft ook geen ervaring te hebben met moestuinieren ofzo. Neem gewoon je goede humor en een beetje werklust mee en het komt goed. Kijk voor meer informatie op de website: www.degroentemeester.nl

--

De leestips

Ik heb niet meteen alle cijfers paraat om dit voor mezelf effectief in te vullen, maar het geeft een indicatie. Wij kunnen vooral op vervoer (auto) en voeding (want we eten wél vlees) nog CO2-uitstoot vermijden. In deze rekentool wordt echter niet meegenomen wat de bron is van je vleesconsumptie. Wij eten (bijna) uitsluitend biologisch vlees of vlees dat geproduceerd wordt in een kleinschalig systeem dat goed is voor het ecosysteem. En dat zie je in deze uitslag niet terug. Desalniettemin een goede vingeroefening om deze tool eens in te vullen. 
Én: voor kerst vroeg ik vier bomen die Trees for All mag planten in één van hun projecten. Dat is ook leuk.

Dit vind ik echt een goed idee. De andere kant van Maassluis is aan te fietsen binnen een kwartier. Daarmee zou Maassluis in potentie een volwaardige 15-minutenstad kunnen zijn. Maar de praktijk is dat (te veel) inwoners denken dat je je alleen efficiënt kunt verplaatsen met een auto. Deels komt dat denk ik ook doordat veel inwoners in een andere stad werken en een beetje té gewend zijn geraakt aan een auto.

Bij deze bijeenkomst van voedselfamilies was ik er niet bij. Aan het verslag te lezen was het weer een interessante en leerzame dag. Achteraf had ik er toch ook bij willen zijn. Maar ik kon toen niet, helaas.

Dit is niet de weg die we moeten gaan. Meer wegen bouwen leidt sowieso niet tot minder files. Dat heeft het verleden al bewezen. Er bestaat zoiets als de wet van de bandbreedte. Als je een lege boekenkast neerzet in je huis, komt ie ‘vanzelf’ vol te staan met boeken. Als je snellere internetverbindingen aanlegt, komen er applicaties die veeleisender zijn. Als je meer wegen aanlegt, worden die gevuld met meer en grotere auto’s. 
We zouden het autogebruik flink moeten ontmoedigen. Te beginnen met het stoppen van aanpakken van ‘knelpunten’. Zorg voor gratis openbaar vervoer en richt steden in als 15 minutenstad, bijvoorbeeld.

Onze voedselproductie is afhankelijk geworden van landbouwvoertuigen. Dat blijkt onder andere ook uit deze protesten. Het beangstigende daaraan is dat fossiel sowieso een einde heeft. Als er niet op tijd alternatieven zijn voor de manier waarop we nu voedsel produceren, lopen we het risico dit soort beelden (en erger) nog wel vaker te zien.

Dit is de grootste kanshebber om de volgende pandemie te veroorzaken. Zeggen de experts. Ik hoop dat ze ernaast zitten. Ik zou ook niet weten wat ik daar aan kan doen, behalve hopen dat ook deze pandemie aan me voorbij gaat.

En toch zijn er nog steeds mensen die de klimaatverandering ontkennen. Onbegrijpelijk.

Het eerste wat ik hierbij denk: we leren het ook nooit.
Maar in tweede instantie snap ik ook dat de energietransitie niet zonder deze grondstoffen kan. Daarmee wordt het kiezen tussen twee kwaden. Wat beter zou zijn, is als we (weer) leren leven met een veel kleinere energiebehoefte.

Handel in bitcoin zou ingeperkt moeten worden. Het kost ontzettend veel energie die we beter voor andere dingen kunnen gebruiken. Bitcoins kun je niet eten en ze zorgen ook niet voor een warm huis.

Het staat er echt. Mensen vergroenen hun tuin mogelijk niet omdat ze bang zijn dat de buren er iets van vinden. Nou, ik vind er iets van als je je tuin níet vergroent. Telt dat ook?

Geen idee of hermelijnen in de buurt van Maassluis ook aanwezig (kunnen) zijn. Maar ze zijn van harte welkom bij De Groentemeester. We hebben al verschillende takkenrillen aangelegd en muizen zitten er genoeg. En ze schijnen dus ook hazen aan te kunnen. Kom maar op!

Voor wie groene inspiratie zoekt. Een zelfoogsttuin vind ik ook tellen voor tip nummer 3.

Daarom zijn klimaatzaken dus belangrijk. Veranderen gaat niet vanzelf.

We zitten allemaal in hetzelfde team.

Ergens anders las ik dat biodiversiteit niet alleen in tropische bossen op deze manier verdeeld is, maar dat dat bijvoorbeeld ook geldt voor de verdeling van biodiversiteit in het microbioom van je darmen. Of in koraalriffen. Alsof het een soort wiskundige formule is hoe zeldzaamheid zich verdeelt in een systeem.

Ik dronk mijn koffie de laatste jaren zwart. Maar ik ben begin 2022 helemaal gestopt met koffie drinken. Eén van de redenen was inderdaad dat koffie van ver moet komen. Zo eet ik ook geen bananen meer bijvoorbeeld. Dat was voor mij het spreekwoordelijke laaghangende fruit. En ik mis zowel de koffie als de bananen helemaal niet meer. 
Het stoppen met koffie ging overigens niet zonder slag of stoot. Ik denk dat ik daar wel meer dan anderhalf jaar over gedaan heb om eerst te minderen, en nog eens te minderen. Totdat het moment daar kwam dat ik ook het laatste kopje op een dag heb afgeschaft. Koffie is nou eenmaal verslavend, maar er valt prima zonder te leven.

De bewijzen stapelen zich op: groene omgevingen, liefst met bomen, zijn goed voor de mens. Misschien moeten we minder huizen bouwen...  en meer boomhutten… ;-) Waarom niet?

Niet omvaren, maar omdenken. Knoflook hoeft niet uit China te komen. En gember kun je ook hier kweken, drogen en vermalen tot poeder om het in de winter beschikbaar te maken. En sowieso kun je beter groenten en fruit uit het seizoen eten. Ons eigen seizoen, bedoel ik dan. Die druiven komen in de zomer dan wel weer. Eet een (bewaar)appel of neem appelmoes. Dan zijn die omvarende stalen dozen ineens een minder groot probleem. Misschien hebben we er dan zelfs minder van nodig.

Zo belangrijk wat hier staat. Als we iets aan de klimaatverandering willen doen, redden we het niet als we het normaal blijven vinden dat we zoveel energie en grondstoffen verbruiken. We zullen het collectieve gedrag van de mensheid moeten veranderen. Het goede nieuws is dat we daar best wel eens toe in staat zouden kunnen zijn. We moeten elkaar andere verhalen gaan vertellen over hoe de wereld in elkaar zit.

--

De kijktip

Zijn verhaal blijft me intrigeren. Charles Eisenstein is ervan overtuigd dat we onszelf een vals verhaal over afscheiding hebben verteld. Hij voorziet een soort transformatie naar een andere wereld waarin die afscheiding teniet kan worden gedaan. Een wereld waarin de mens weer gewoon deel uit maakt van de natuur. Een wereld waarin en-en een grotere rol speelt dan of-of. Een wereld waarin wij en zij weer wij worden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten