zondag 17 september 2023

Over rondleidingen, pompoenen, klimaatzorgen, pesticiden, exoten en de kracht van woorden

Deze week oogstten we alle pompoenen. Op de foto zie je een kruiwagentje vol, maar de volledige oogst was veel groter. Alle pompoenen met een 'plekje' gaan als eerste mee met de oogstgenoten. Want we houden er niet van om eten weg te gooien.
De rest is naar binnen gegaan om te bewaren voor uitgifte op een later moment. De voorraadkamer raakt mooi gevuld met uien, knoflook, aardappels en nu dus ook de pompoenen.

Het hele pompoenvak is meteen ook opgeruimd. Alle planten zijn verwijderd en daar gaan we nu compost van maken in de nieuwe bakken waarover ik vorige week schreef.

Gisteren was er ook iets leuks. De Maassluise opschoners kregen bij Weij een lunch aangeboden van de gemeente. In Maassluis zijn er rond de 70 mensen actief die regelmatig een rondje door hun buurt lopen om zwerfvuil op te ruimen. Die mensen doen fantastisch werk, natuurlijk. Om deze mensen te bedanken, had de gemeente een picknicklunch georganiseerd bij Weij.
Met een groep belangstellenden ben ik daarna nog door de zelfoogsttuin gelopen om te vertellen hoe we hier werken. Altijd weer leuk om mensen rond te leiden die geïnteresseerd zijn in het initiatief.

Op 1 oktober houd ik ook weer twee rondleidingen. Dus als je een keer wil komen kijken, stuur dan even een mailtje naar info[@]degroentemeester.nl om je aan te melden voor de rondleiding. Ik start om 12.00 uur én om 14.00 uur.




--

De leestips

Deze vader zegt rake dingen. Ik ondersteun de demonstraties van harte en ik zou willen dat er veel ingrijpender maatregelen genomen werden om de opwarming tegen te gaan. Dat Nederland een kleine invloed heeft, realiseer ik me ook wel, maar de verandering moet ergens beginnen. Laten wij dan de changemaker zijn. Tegenover onze kinderen zijn we dat toch verplicht? Ik wil niet denken aan hoe we de wereld voor hen achterlaten als we de verandering niet weten te bewerkstelligen. 

Misschien ben ik dus wel betrokken bij zulke praktijken omdat ik een apparaat heb met een batterij erin. Hoe kan ik kiezen voor een batterij die niet bijdraagt aan deze praktijken? Zijn er ook eerlijke batterijproducenten die met eerlijke mijnbouwbedrijven werken en die oog hebben voor de rechten van de mensen uit de gebieden waar de grondstoffen vandaan komen?

Hier zijn wij thuis dus ook schuldig aan. Onze kat krijgt af en toe wat druppels in zijn nek tegen vlooien en teken. Maar dat middel verspreidt zich op deze manier dus ook in de natuur. Daar had ik eigenlijk nooit zo bij stil gestaan. Wat zijn wij mensen toch dom.

Leuk om het enthousiasme van een vrijwilliger te lezen. In mijn zelfoogsttuin krijg ik ook hulp van vrijwilligers. Ik denk zomaar dat zij het net zo naar hun zin hebben als deze schrijfster.

Ik weet het niet, hoor. Heeft al dat bestrijden wel zin? Zouden we niet veel meer op zoek moeten naar nieuwe evenwichten. Als één soort uit de hand loopt, is er in de natuur toch wel een oplossing voorhanden om het evenwicht te herstellen? In de gebieden waar die invasieve exoten vandaan komen, is er toch ook een tegenkracht?

Ik heb ook wel eens ergens gelezen dat weidevogels het in hun verdediging tegen roofdieren ook moeten hebben van de grotere aantallen. Die grotere aantallen zouden de roofdieren dan in verwarring brengen waardoor de populatie als geheel veiliger is. Maar omdat de populaties momenteel zo klein zijn, werkt dat niet meer. Dat maakt het voor roofdieren makkelijker om iedere prooi te pakken.

Dit blijft een mooi project.

Als we allemaal in het klein doen wat in het groot nodig is, nemen we ook stappen vooruit. Je kunt dan denken aan de manier waarop je reist, de hoeveelheid energie die je gebruikt of het voedsel dat je eet. Kies bewust de zaken uit waar jij de grootste impact mee kan maken. Wat ik hekel aan dit artikel (en andere publicaties over dit onderwerp) is dat er wel een heel groot geloof is in technologische oplossingen. Ik zou liever zien dat er meer ingezet gaat worden op natuurlijke oplossingen en (forse) vermindering van energiegebruik. Veel van wat we doen is niet echt nodig om een tevreden leven te leiden.

De meent als tegengif voor het neoliberalisme. Niet het individu is leidend, maar de gemeenschappelijkheid.

Ook een belangrijke reden om te stoppen met landbouwgif.

Een ontluisterend hoog bedrag dat een heel stuk beter besteed kan worden. De traagheid van de zittende macht (zowel overheid als ook het bedrijfsleven) is tergend. Aan banen en economische groei heb je niets als je onze planeet kapot blijft maken.

Interessant perspectief op de opwarming of afkoeling  van de planeet. Vulkanen spelen ook een rol in die balans. Vulkaanuitbarstingen zijn echter moeilijk te voorspellen omdat regelmaat vaak ontbreekt.

Ik snap dat volgens die fossiele bedrijven de gang naar de rechter ‘niet de juiste plek’ is om de klimaatverandering aan te pakken. Dat zij wijzen naar het Amerikaanse congres is echter ook een vorm van externe attributie. Die bedrijven zouden zich moeten realiseren dat de plek om klimaatverandering aan te pakken voor een belangrijk deel in hun eigen organisatie zit. En als het daar niet gebeurt, is het toch logisch dat externe partijen op alle mogelijke manieren proberen de zaak de goede kant op te duwen. Met een gang naar de rechter bijvoorbeeld.

--

De kijktip

Ja, woorden doen er toe.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten