Afgelopen maand realiseerde ik me ineens dat ik al best een tijdje ‘meedraai’ als docent aan de opleiding. Ik weet nog niet wat ik er van moet vinden, van dat moment. Ik kreeg een nieuwe groep studenten voor mijn neus, die ik de komende jaren als mentor zal begeleiden. Om hen een beeld te geven van wie hun begeleider zou worden, tekende ik een tijdlijntje op het bord: 1996 vwo afgerond, 1996-1997 gestudeerd in Nijmegen, 1997-2001 opleiding gebarentaal… Om er vervolgens achter te komen dat een aantal studenten nog geboren moest worden in het jaar dat ik begon met studeren. Ai. En zo oud ben ik toch nog niet. Of toch wel? Ik vertel mijn studenten regelmatig dat we vroeger met videobanden werkten. Dat ik dan na een tentamen met een grote doos videobanden naar huis vertrok om de tentamens na te kijken (tegenwoordig maak ik vanuit huis verbinding met het netwerk van school waar de bestanden staan opgeslagen). Dat we met krijt op het bord schreven. Dat ik, als ik met videobeeld wilde werken in de klas, een verrijdbare videorecorder (nee, dvd’s hadden we nog niet) moest ‘scoren’, en dat ik, als ik erg geluk had, er twee of drie voor mijn collega’s neus weg kon kapen, zodat ik ook nog in groepjes kon werken.
Technologisch luilekkerland
Dan leef ik tegenwoordig toch in luilekkerland. Ons gebouw is uitgerust met smartborden, met computers met dvd-spelers. En legertje ICT-mannetjes om ons uit de brand te helpen als we er niet uitkomen. We hebben een ultramodern talenpracticum met 40 cabines die uitgerust zijn met computers en opnameapparatuur. We hebben lokalen die rondom voorzien zijn van netwerkaansluitingen, een draadloos netwerk en, dat is erg handig, een studentenpopulatie die 24/7 rondloopt met 1 of meer devices op zak. Dat laatste maakt het voor mij als docent erg gemakkelijk om te werken met web-2.0-toepassingen (dat woord heb ik zojuist geleerd van mijn echtgenoot ;-) ) als Socrative.
Niveauverschillen
Ik geef les aan de hoogste twee leerjaren van de opleiding, de derdejaars en de vierdejaars. Dit is ontzettend leuk, maar kent ook uitdagingen. In het derde en vierde jaar zijn de niveauverschillen van de studenten veel groter dan in het eerste en tweede jaar. Vrijwel al onze studenten hebben bij aanvang van de studie zeer weinig of geen kennis van gebarentaal. In het begin van hun leerproces gaan zij redelijk ‘gelijk op’, maar naarmate de jaren vorderen neemt de variatie toe. Sommige studenten begeven zich veel in de dovengemeenschap en pikken de taal zo snel op, anderen komen weinig in de dovengemeenschap of zijn gewoon niet zo snel in het oppikken van taal.
Werken in hoeken
Door de niveauverschillen moet ik als docent veel differentiëren. Zelf werk ik graag met een ‘carrousel’: ik zet de studenten in groepjes met verschillende opdrachten aan de slag, en elke 20 of 30 minuten draaien we door. In een van de hoeken van het lokaal maak ik een ‘feedbackhoek’, waar ik zelf zit. Eén van de groepjes gaat met mij aan de slag in de feedbackhoek, en krijgt direct feedback op de gebarentaalproductie. De andere groepjes gaan zelfstandig aan de slag. De opdrachten die de groepjes zelfstandig doen moeten dus zo geconstrueerd zijn dat de studenten zonder directe feedback van de docent aan de slag kunnen, maar toch leerzaam zijn. Socrative is hierbij een mooi hulpmiddel. In mijn docentenaccount kan ik een quiz maken, die de student kunnen ‘draaien’ op hun laptop, tablet of telefoon. Ik kan het programma zo instellen, dat de studenten direct te zien krijgen of hun antwoord goed is (bij meerkeuzevragen). Ik kan het ook zo instellen, dat zij dit niet direct zien, maar dat ik achteraf de antwoorden van alle studenten toegestuurd krijg via email, en deze kan nakijken. Dit laatste heeft als nadeel dat ik er als docent alsnog iets mee ‘moet’, persoonlijk ga ik dus voor de direct-feedback-voor-de-student-optie.
In de prakijk
Ik werk als volgt: ik instrueer mijn studenten van tevoren dat zij een laptop of tablet mee moeten nemen, en dat ze minimaal 1 ander device (laptop/tablet/telefoon) moeten hebben. Aangezien alle studenten een telefoon hebben, is het laatste nooit een probleem. Het eerste, het meenemen van een laptop, is ook nooit een probleem gebleken. Op de laptop bekijken de studenten een youtubefilmpje waarin iets verteld wordt in gebarentaal (voor geïnteresseerden: ik maak gebruik van het Youtube-kanaal van DoofCentraal, waar regelmatig nieuwsbulletins verschijnen onder de naam Duo Tres). Op hun andere laptop/tablet/telefoon openen zij de quiz die ik van tevoren gemaakt heb in Socrative. De studenten kunnen beginnen aan de opdracht als ik als docent in mijn docentenaccount de quiz 'open' heb gezet. Ik heb nog niet geprobeerd hoe lang het programma open kan blijven staan, maar ik ga zeker een keer proberen de studenten als huiswerk- of leerteamopdracht op deze manier een opdracht te laten maken, buiten de les om. De studenten gaan naar de site van Socrative en voeren hier het ‘roomnumber’ in van mijn quiz. Ze zien de eerste vraag, beantwoorden die, krijgen direct feedback van de computer op de correctheid van het antwoord (als je dit van tevoren hebt aangevinkt als docent) en gaan automatisch door naar de volgende vraag. De vragen die ik maak gaan over de inhoud van de gebaren (‘hoeveel organisaties verzamelde hij op zijn site?’) maar ook over de vorm van de taal (‘waarom maakt hij het gebaar voor OVERHEID hoger dan zijn andere gebaren?’)
Directe feedback
Van tevoren kan je als docent aangeven welke antwoord van de (meerkeuze)vragen goed is. Ook is er een veld 'toelichting', waarbij je de mogelijkheid hebt om toelichting op het antwoord te typen. Bij meerkeuzevragen krijgt de student meteen te zien of het door hem of haar aangeklikte antwoord goed is.
Als je bij samenstellen van de vragen tevens het toelichtingenveld hebt ingevuld, kan de student ook nog lezen waarom het antwoord fout is (naast dat hij ziet wat het goede antwoord had moeten zijn.)
Bij open vragen is het ook mogelijk het goede antwoord in te geven, alleen loop ik er dan tegenaan dat de computer niet kan omgaan met verschillende schrijfwijzen. Het is wel mogelijk om verschillende spellingswijzen in te geven (bijvoorbeeld: NOS, nos, de nos, de NOS), maar dit is alleen handig als er sprake is van een kort antwoord dat maar op een manier te typen is. Als er sprake is van een antwoord waarbij de student een zin in moet typen (bijvoorbeeld: 'omdat dove mensen anders wegzappen'), dan kan je beter van tevoren niet 'het goede antwoord' ingeven, want dan wordt het antwoord fout gerekend als de student iets net op een andere manier formuleert. Dit voorkom je door het veld 'goed antwoord' leeg te laten, dan rekent de computer alles goed. Je kan dan wel in het veld 'uitleg' het goede antwoord typen, zodat de student toch kan lezen wat het goede antwoord moet zijn.
Drempels
Het voordeel van Socrative is, dat je de quiz ook kan laten importeren door anderen. Dit maakt het mogelijk voor collega’s om hun quizzen uit te wisselen en zo gebruik te kunnen maken van elkaars inspanningen. Ik schreef een handleiding voor mijn collega’s hoe zij de quiz konden importeren, compleet met printscreens.
Helaas blijkt in de praktijk dat mensen de drempel toch te hoog blijken te vinden (tenminste, dat geldt voor mijn collega’s). Niemand maakte gebruik van de mogelijkheid de quiz in zijn of haar eigen groep te draaien. Blijkbaar moet je echt even samen achter de computer gaan zitten en laten zien hoe makkelijk het is. Een ander nadeel wat ik ondervond, was dat ik geen plaatjes kon invoeren in de quiz. Het programma biedt de mogelijkheid wel, maar vervolgens ‘pakte’ het mijn jpg-jes niet. Jammer, maar een kleinigheidje.
Voordelen
De studenten waren enthousiast over deze werkvorm. Het was anders-dan-anders, hield ze actief, ze vonden het leerzaam en ze vonden het fijn dat ik als docent aandacht kon besteden aan kleine groepjes studenten, omdat ik (letterlijk) mijn handen vrij had.
Als je werkt met een carrousel-werkvorm is Socrative een mooie toepassing. Voorwaarde is dat je van tevoren zorgt dat je studenten genoeg laptops en telefoons meenemen, maar dat is een kwestie van aankondigen (of er een gewoonte van maken). Het kost even tijd om de quizzen te maken, maar als je ze eenmaal hebt, kan je er lang gebruik van maken.
En, dankjewel Eveline.
Deze gastblog is de eerste in een serie gastblogs die de komende tijd op WitBlauw zullen verschijnen. Gedurende mijn werkzame leven ben ik inmiddels veel voorbeelden tegengekomen van onderwijsgevenden die technologie op een doordachte wijze inzetten in hun onderwijs. Deze goede voorbeelden verdienen het om gedeeld te worden. Met deze gastblogs wil ik bijdragen aan de zichtbaar hiervan.
Als je ook zo'n gastblog wilt schrijven, omdat je technologie op een doordachte, handige of leuke manier inzet, laat het dan weten. Je kunt hieronder reageren of via het reactieformulier op het tabblad contact. Commerciële uitingen zullen overigens genegeerd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten