Onderweg #blimageNL

Uit deze blogpost koos ik bovenstaande foto. Een rups. Een grotendeels groene rups. Op een grotendeels rode muur. Zo op het eerste gezicht. Hij kruipt omhoog, denk ik.
En de #blimageNL-uitdaging ligt er nu in om hier een onderwijs verhaal bij te vertellen.

We kennen allemaal het verhaal van Rupsje Nooitgenoeg. Voor degenen die een geheugensteuntje nodig hebben:

Het ligt voor de hand om de rups te vergelijken met een leerling. En die leerling eet zich vol met informatie. En dan wordt het een vlinder. Een wonderschone, veelkleurige vlinder dus. Zo zien we de leerling graag. De vele kleuren van de vlinder benadrukken het volledige potentieel dat de leerling bereikt heeft. Als die vlinder er zo uitziet, heeft die leerling het goed gedaan. En kunnen we als onderwijsgevenden trots zijn op het resultaat.

Toch is er iets met die foto. Ten eerste heeft de rups op deze foto op dit moment namelijk niets te eten. Sterker nog. Voor een groene rups bevindt hij zich, volgens mij, in een zeer vijandige omgeving. Alles om hem heen is rood. Dat maakt het uiteraard een prachtig plaatje. Maar dat is ook vreselijk handig zoeken voor een vogel die hem lust. Ik hoop voor de rups dat Frans hem gered heeft nadat hij er een foto van had gemaakt met zijn iPad. Ik hoop voor de rups dat hij een andere omgeving heeft weten te vinden. Met of zonder hulp. Hij is in ieder geval overduidelijk onderweg naar betere oorden.

Volgens het welbekende boek van de vraatzuchtige rups wordt zo'n rupsje een veelkleurige, prachtige vlinder. Dat is het doel, de uiteindelijke bestemming. Dat is waar we naar uitkijken. En op hopen.
Maar hé! Welke vlinder hoort eigenlijk bij deze foto? Waar is deze rups eigenlijk naar onderweg in zijn reis naar volwassenheid? Wat is zijn bestemming? Kunnen we rekenen op een wonderschone veelkleurige vlinder?

Even zoeken... Vlindernet.nl, meest waargenomen soorten. Dat is een verrassing: het lijkt wel een rups te zijn van het meest gewone vlindertje dat ik ken. Het Groot Koolwitje. Dus dit gaat onze rups worden.

Ik denk dat we in het onderwijs meer oog kunnen hebben voor twee dingen:

1. Hoe scheppen we een omgeving die de ontwikkeling van een leerling optimaal faciliteert? Hoe zorgen we ervoor dat leerlingen niet op een 'rode muur' terechtkomen?

2. Hoe maken we leerlingen duidelijk dat ze zichzelf moeten zien te worden? Hoe komen we af van het idee dat iedere leerling een veelkleurige (zo hoog opgeleid mogelijke) vlinder zou moeten worden?