5 redenen waarom ik nu toch voor InoReader heb gekozen

Toen Google Reader stopte, moest iedereen die daar gebruik van maakte, een alternatief zoeken. Ik was toen overgestapt naar The Old Reader. Naar mijn idee leek dat nog het meest op de rss-lezer die ik had. Maar deze zomer ben ik overgestapt naar InoReader. Hieronder de redenen.

1. Aantal mogelijke rss-abonnementen
Toen ik The Old Reader in gebruik nam, kon je een onbeperkt aantal rss-feeds volgen. Ze gaven toen aan dat dat zo zou blijven. Maar nadat ze eenmaal van datacentrum (ofzo) waren gewisseld, kwam het bericht dat het tot 100 feeds in je account gratis kon. Als je meer dan 100 feeds wilde volgen, moest je een betaald account nemen. In eerste instantie kon het me niet zo veel schelen, want het leek mij toen ook een goed moment om het aantal gevolgde rss-feeds weer eens op te schonen. Er zaten veel dode feeds tussen van blogs en sites die nagenoeg niet meer bijgehouden werden. Toen ik die eenmaal uit mijn lijstjes met feeds verwijderd had, kwam ik rond de 100 uit. In de periode daarna wilde ik echter langzamerhand toch weer meer feeds gaan volgen, terwijl ik dan toch die 'zuinige' Hollander blijf, he... Bij InoReader kun je een onbeperkt aantal feeds volgen. Gratis.

2. Handige deel- en koppelmogelijkheden
Nadat ik een tijdje proefgedraaid had met InoReader (voordat ik definitief verhuisde), kwam ik erachter dat je je Evernote account kunt koppelen met die reader. Dat betekent dat je een artikel heel snel naar Evernote kunt sturen, zonder dat je uit de reader hoeft. Dat is toch wel erg handig.
Verder kun je ook makkelijk delen naar Facebook, Twitter, Google+ en email.
Naast koppelen met je Evernote-account, kun je ook koppelen met Pocket, Instapaper en Readability. Maar die drie laatste diensten gebruik ik niet.

3. Native app
Voor InoReader zijn er native apps beschikbaar. The Old Reader gebruikte ik altijd gewoon in de browser. Een native app is handig omdat je er dan ook notificaties op kunt instellen bijvoorbeeld. Ik gebruik daarvan alleen badges. Dat zijn die nummertjes die ook bij je mail tevoorschijn komen waaraan je kunt zien hoeveel berichten je hebt. Ik vind het wel prettig dat ik niet de app hoef te openen om te zien of er nieuwe berichten zijn. Bij The Old Reader moest ik dat wel.

4. Snelheid
Deze laatste reden is een beetje subjectief, in die zin dat ik geen snelheidsmeting heb gedaan. Maar ik heb het idee dat de feeds eerder binnen zijn. Bij The Old Reader duurde het soms een dag voordat een feed binnen was. Feitelijk zit je dan altijd 'oud' nieuws te lezen. Verder laden de berichten in de app van InoReader zelf ook prettig snel.

5. Kleurgebruik
Tja, en als je blog WitBlauw heet, dan spreekt het natuurlijk ook vóór een rss-lezer als het logo daar een beetje bij past. Het logo van The Old Reader voldeed in dat opzicht helemaal niet; dat is rood, zwart en groen. InoReader is prachtig WitBlauw. ;-)

Als dit bovenstaande verhaal nou helemaal abacadabra voor je is, is het misschien handig om deze post over rss-feeds eerst te lezen. En deze over Evernote biedt ook wat achtergrondinfo. Of je skipt dit bericht gewoon. Dat kan ook... Is wel zo efficiënt.

De app van InoReader voor iOS vind je hier. En voor Android vind je hem hier.