Zoals velen van jullie weten, startte ik in 2015 als vrijwilliger bij Voedselbos Vlaardingen. Ik werkte toen nog bij SCOH op het stafbureau en op de P. Oosterleeschool in Den Haag. Mijn vakgebied was het snijvlak tussen onderwijs en ict. Ik had in die tijd de vrijdag vrij. En dat was een dag waarop ik heel andere dingen kon gaan doen.
Mijn vrijwilligerswerk bij Voedselbos Vlaardingen zette het groene in mij weer aan. Als kind was ik veel met natuur bezig. En mijn interesse voor het vak biologie is ook altijd groot geweest. Tuinieren heb ik altijd leuk gevonden. En we hebben altijd veel planten in huis gehad. Maar Voedselbos Vlaardingen veranderde wel wezenlijk iets. Ik kwam in contact met permacultuur en mensen die heel anders tegen de wereld aankeken dan dat ik tot dan gewend was.
Ik leerde in korte tijd ontzettend veel bij over ecosystemen, successie, ecologie, voedselproductie en nieuwe sociale verbanden. En uiteindelijk maakte het dat ik daarna ook een aantal andere stappen gezet heb die er toe geleid hebben dat ik nu een zelfoogsttuin run vlakbij mijn huis.
Mijn vrijwilligerswerk bij het Voedselbos bestond er in eerste instantie uit dat ik gewoon met kruiwagens houtsnippers liep te kruien om paden aan te leggen. En we hebben in het begin heel veel bomen en struiken geplant. Vrij snel vatte ik het plan op om een website voor het voedselbos op te zetten en daar verslag te doen van waar we mee bezig waren. Later trad ik toe tot het bestuur als secretaris. Ik heb dat allemaal steeds met veel plezier gedaan. Maar door mijn andere groene bezigheden had ik steeds minder tijd voor het vrijwilligerswerk ín het bos. En vorig jaar heb ik aan het einde van de zomer besloten om het bestuur weer te gaan verlaten. Per april is er officieel een opvolger gevonden aan wie ik het werk vol vertrouwen heb overgedragen.
Op de foto, die gemaakt is tijdens de laatste bestuursvergadering, krijg ik van Jeroen - de initiatiefnemer en huidig voorzitter van het voedselbos - een cadeautje ter afscheid uitgereikt. Dit moment sluit voor mij een mooie periode af. En daarom zeker een vermelding op dit blog waard.
Het afscheid is echter nog niet definitief. Ik blijf mij voorlopig zijdelings nog wel bemoeien met het voedselbos in Vlaardingen, want ik ben nog betrokken als beheerder van de website en de mailomgeving. En af en toe zal ik nog een rondleiding geven, als de gelegenheid zich voordoet. Want de leraar in mij is ook nog wakker.
--
De leestips
Zoveel procent minder dit en minder dat, zegt alleen iets als duidelijk is waar je het mee vergelijkt. Ze hebben 200.000 Amerikanen genomen. Daar zitten sowieso een heel aantal mensen tussen die ongezond eten omdat dat in Amerika nou eenmaal nog meer voor de hand ligt dan hier. Is dan niet ieder dieet met meer groenten zoveel procent beter…?
Als olifanten elkaar namen kunnen geven, is de vervolgvraag natuurlijk of er nog meer woorden zijn die ze gebruiken. Interessant hoor.
Is dit een goed idee?
Dat is heet.
Bij De Groentemeester wil ik heel graag stagiairs begeleiden. Ze mogen rekenen op een rijke leeromgeving en een prettige werkomgeving. Maar als ik ze een vergoeding zou moeten gaan geven, houdt het gewoon op. Dat kan ik vanuit de zelfoogsttuin simpelweg niet financieren.
In zekere zin schiet defensie hier ernstig tekort op het gebied van veiligheid.
Het wordt tijd dat iedereen verstandige beslissingen gaat nemen. We zouden mijn inziens moeten afkoersen op een tevreden leven met veel minder energieverbruik en veel lokalere bezigheden. Auto (bijna) niet meer gebruiken, lokaal voedsel produceren, minder nachtelijke verlichting, geen 24-uurseconomie nastreven. Om maar een paar voorbeelden te noemen.
Altijd handig om zo’n lijstje te hebben.
Mooi artikel van het WNF. In onze zelfoogsttuin gaat het wat diversiteit op ons bord al een stuk beter. De 85 oogstgenoten krijgen door het seizoen heen meer dan 70 verschillende gewassen op hun bord. En ik vind het leuk om dat aantal gestaag uit te breiden. Zo zijn we met de kruiden van 10 verschillende soorten vorig jaar naar 24 soorten dit jaar gegaan. Niet alles lukt even goed, maar het gaat om de richting waarin we bewegen.
Verstandige oproep.
Uitroeiing van de reuzenberenklauw is wel mogelijk. In Voedselbos Vlaardingen hebben we dat na 7 jaar laten zien. Het terrein stond bij aanvang van het project vol met deze plant. We hebben simpelweg iedere plant iedere keer weggestoken en de bloei weten te voorkomen. Na 7 jaar is de zaadbank uitgeput en komt hij niet meer terug.
“Life will find a way.”
“Life will find a way.”
Interessant onderzoek. Langs De Groentemeester hebben we ook een sloot die minstens 40 meter oever heeft. Misschien leuk om dat eens in kaart te brengen.
Mooie ontwikkeling. Onder het motto: Zorgen wij goed voor de natuur, dan zorgt de natuur goed voor ons.
--
De kijktip (of eigenlijk een luistertip)
Wist je dat deze uitspraak eigenlijk uit de film Jurassic Park komt? In die film vindt een gesprek plaats over het feit dat de dinosaurussen die ze weer tot leven hebben gewekt alleen maar vrouwtjes zijn. Om te voorkomen dat ze zich op eigen houtje zouden kunnen vermeerderen. Eén van de aanwezigen zegt dan dat dat geen waarborg zal zijn. Want: het leven vindt er wel iets op.
En van die uitspraak is dit mooie liedje gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten